مارکو مینمن، از اولین درامر های آلمانی بود که توانست در بازار رقابتی موسیقی آمریکا جایی برای خود پیدا کند، مارکو در حال حاضر در شهر لس آنجلس آمریکا زندگی میکند.
مارکو ناوابستگی بسیاری بالایی دارد که علت اش را نواختن ارگان در کودکی می داند.
او در سال ۲۰۱۲ با خواننده گروه Porcupine Tree,، Steven Wilson همکاری خود اش را آغاز کرد و تا کنون در ۲ آلبوم استودیویی و ۲ آلبوم زنده به عنوان نوازنده درامز حضور داشته است.
این مصاحبه در سال ۲۰۱۳ توسط سینا نجفلو برای سایت انجمن آماده شده بود که متاسفانه به علت مشکلات و عدم همکاری در ترجمه، تا به امروز بر روی سایت قرار داده نشده بود.
سعی شده تا مصاحبه را به صورت دو قسمت برای شما آماده کنیم، که در قسمت اول بیشتر راجع به گروه ها و فعالیت های موسیقی که مارکو مینمن در حال حاضر درگیر آنهاست صحبت میشود و در بخش دوم سوالات بیشتر جنبه تخصصی و شخصی پیدا خواهند کرد.
سینا نجفلو :
خوب، آلبوم اولی که شما با استیون ویلسون کار کردید، آلبوم منتشر شده در سال ۲۰۱۳ The Raven That Refused to Sing بود، موقع ساخت این آلبوم چه حس و حالی داشتید؟ کار با استیون ویلسون رو در استودیو چگونه دیدید؟
مارکو مینمن :
خیلی تجربه ی دلچسبی بود و به علت آزادی عملی که استیون ویلسون در اختیار من گذاشته بود، همه چیز خیلی آسان و قابل دسترس بود.
نحوه کار به این صورت بود که ما در ابتدا دمو های آلبوم رو از ویلسون گرفته، بعد من خودم سعی کردم که ایده های خودم رو پشت درامز امتحان کنم و یه ضبط آزمایشی انجام بدم و برای استیون بفرستم، اون هم بعد از اینکه ضبط من رو میگرفت سعی میکرد جزئیات بیشتری بهشون اضافه کنه، که برای من خیلی پروسه ی اسان و راحت و البته موزیکالی بود، یعنی واقعا هیچ ایده موسیقایی و زیباشناختی به واسطه این نوع کار از بین نرفت.
سینا نجفلو :
ضبط این آلبوم، چقدر نسبت به اجرا های زنده و دی وی دی Get All You Desereve تجربه متفاوت تری بود؟
مارکو مینمن :
باید بگم که تفاوت چندانی نداشت، ما خیلی باهم دیگه هماهنگ هستیم و تصمیم هم بر این شد که این آلبوم رو به صورت انسامبل و زنده در استودیو باهم ضبط کنیم، گرچه یک سری (برداشت مجدد یا Over-double) هم داشتیم، اما تونستیم خوشبختانه این حس و انرژی زنده بودن رو در بیاریم.
سینا نجفلو :
به نظر خودت، در تور این آلبوم، کدوم آهنگ ها از طرف مخاطبین با استقبال بیشتری مواجه میشدن؟
مارکو مینمن :
بیشترین استقبال رو در این آلبوم آهنگ Luminol داشت بدون شک!
اهنگ های دیگه این آلبوم که خوب خود من دوست دارم، Pin Drop و The Watchmaker هستند، چون بیشتر توی اونها تونستم کار های عجیب غریب انجام بدم.
سینا نجفلو :
از نظر زمانی چقدر ضبط آلبوم طول کشید؟ چون در مصاحبه ها و مستند ساخت آلبوم، استیون ویلسون گفت که زمان زیادی صرف این آلبوم نشده؟
مارکو مینمن :
خوب دقیقا همینطوره، چون ما تمام این مدت روی این آهنگ ها در تور کار میکردیم و دمو ها خیلی تونست سرعت ما رو بالا ببره. به طور میانگین روزی ۲ تا آهنگ ضبط میکردیم، بیشترین چیزی که تو استودیو وقت ما رو گرفت، نحوه صدا گرفتن و تجهیزات بود.
سینا نجفلو :
آیا ویلسون از شما میخواست که دقیقا چیزی که مشخص کرده رو بزنید؟
مارکو مینمن :
خوشحالم که ویلسون در این زمینه کاملا دست من رو باز گذاشته بود، و به من به عنوان یک موزیسن اعتماد داشت و همیشه تشویقم میکرد تا با خلاقیت خودم چیز هایی رو که میخوام ارائه بدم.
سینا نجفلو :
در رابطه با آهنگ هایی که درام لاین هاشون توسط اشخاص دیگه ای ضبط شده بود، مثل گوین هریسون، چقدر سخت گیری نشون داده میشد تا دقیقا همون پارت ها زده بشه؟
مارکو مینمن :
شاید جالب باشه، اما هیچی! من اصلا نمیدونستم که کدوم آهنگ رو کدوم درامر زده و ما فقط یه آهنگ از Porcupine Tree اجرا کردیم که اون هم مثل باقی اهنگ ها من اول اهنگ رو گوش میدادم، و هر آنچه که دلم میخواست رو اجرا میکردم.
خط قرمزی در رابطه با این مسئله وجود نداشت.
سینا نجفلو :
مارکو مینمن، از چه پیش زمینه موسیقی برخورداره؟ منظورم اینه که مارکو، تو خودت تاثیرات کدوم گروه ها و موزیسن ها رو در ساز امروز خودت مشهود میدونی؟
مارکو مینمن :
خوب، بدون شک گروه ها و موزیسن هایی که من همیشه بهشون گوش کردم تاثیر گذار ترین هستن در این زمینه که میشه از اون ها به
Queen, Led Zeppelin, Miles Davis, Frank Zappa و حتی Slayer نام برد.
البته Ryuichi Sakamoto رو هم نباید از قلم انداخت.
سینا نجفلو :
ایده تشکیل گروهی مثل Aristocrats از کجا میاد؟
مارکو مینمن :
خوب قبل از اینکه همچین گروهی اصلا شکل بگیره، من و برایان بلر به همراه Greg Howe یه اجرایی تو روسیه انجام دادیم، نزدیک به نمایشگاه NAMM شده بود که برایان از من و Greg خواست تا همون ترکیب رو اونجا هم اجرا کنیم که ۲ هفته قبل از نمایشگاه، Greg به علت مشکلاتی که پیش اومد برنامه اش رو کنسل کرد، اون موقع یکی از دوستان به ما گاتری گوان رو پیشنهاد کرد که ما هم سریعا باهاش تماس گرفتیم و اون هم از این ایده استقبال کرد.
از لحظه ای گاتری به ما اضافه شد، حس و هوای همه کار متفاوت شد و ما واقع از همون لحظه تونستیم حس کنیم که چقدر باهم هماهنگ هستیم و چقدر کار های موسیقی انجام نشده هست، که باید با هم انجام بدیم.
سینا نجفلو :
ضبط آلبوم دومتون چه حال و هوایی داشت؟
مارکو مینمن :
خوب، طبق معمول، هر کسی ۳ تا اهنگ مینوشت، و باز هم همون تعداد ۹ تا رو برای ضبط داشتیم.
این دفعه همه باهم سعی کردیم تا جزیئاتی رو اضافه کنیم تا کاملا اون حس و حال بند بودن، مشخص باشه! این آلبوم رو هم به صورت زنده و انسامبل باهم ضبط کردیم.
نکته خیلی مثبتی که در این تریو هست، وجود احترام متقابل هست، و یک نکته مهم دیگر این که شما ازادنه میتونید ایده های خودتون رو گسترش بدید چون نوازنده هایی که با شما هستند که توانایی انجام هر کاری رو دارند.
سینا نجفلو – تابستان ۱۳۹۵
پایان بخش اول