سنج های تغیر شکل یافته
غیر از راید و کرش استاندارد، طیف وسیعی از سنج های افکتیو هم برای تولید دسته های مختلفی از صداها وجود دارند.
اسپلش
اسپلش خیلی کوچک است و سریعا همه صدای خود را آزاد میکند. صدای اسپلش با اتک زیاد و ساستین بشدت کم در بین سنج ها متمایز است. اسپلش ها در اندازه های 6 تا 12 اینچ و در وزن های مختلف تولید میشوند. اسپلش های سنگینتر شبیه مدل های کوچک و سبک وزنی که رواج بیشتری دارند، صدا نمی دهند و باید خیلی محکم به آنها ضربه وارد کنید. مدل های نازک اسپلش بطور باور نکردنی سریع واکنش نشان میدهند اما اگر به آنها نیروی زیادی وارد کنید به راحتی میشکنند.
چاینا، راید وانواع آن
چاینا اساسا به منظور ترساندن دشمن در جنگ ها استفاده میشده. این سنج لبه های برگشته ای دارند که به تولید صدایی جسور، خشن و مرموز کمک میکند.
راید های صاف که بدون هیچ قسمت فنجانی شکلی طراحی شده اند، صدایی لطیف و خیلی کنترل شده تولید میکنند.
سنج پرچ دار و زنجیر زیرآب
همانطور که از اسمشان پیداست صدایی شبیه “ویس” از خودشان تولید میکنند. در این سنج ها معمولا نزدیک لبه ها سوراخ های پانچ شده ای را با خلاصی کمی مشاهده می کنید که از بینشان پرچ هایی رد شده است. این پرچ ها بعد از ضربه زدن به کرش می لرزند و تولید صدایی ساستین دار میکنند. غیر از انواعی که توضیح داده شد سنج های مخصوص ارکسترهای سازهای کوبه ای، سنج هایی با کاپ بزرگ، اسپلش چاینا، سنج هایی با سوراخ، سنج هایی با کاپ های چهارگوش، سنج هایی متصل به جینگل ها و موارد بسیار دیگری هم موجود هستند.
راهنمایی خرید سنج
اگر برای اولین بار خرید میکنید از راید یا های-هت شروع کنید. کرش و اسپلش و سنج های افکتیو میتوانند بعدا به مجموعه سنج هایتان اضافه شوند.
چند راهنمایی مفید برای خرید سنج:
-سنج هایی که قبلا استفاده میکردید را همراه خود داشته باشید. این کار به شما کمک میکند تا رابطه صدایی سنج جدید و سنج های قبلی خود را بشنوید.
-از اینکه دو برند مجزا یا دو سری را از یک برند با هم ترکیب کنید واهمه ای نداشته باشید.
-در هنگام تست سنج ها چوب خود را ببرید یا از یک جفت مشابه استفاده کنید.
-دو یا سه سنج را انتخاب کنید، به آنها ضربه بزنید، صدایشان را گوش کنید و از بینشان یکی را حذف کنید و سنج جدیدی را جایگزین کنید. این کار را آنقدر ادامه دهید تا سنج مورد نظر خود را پیدا کنید.
-اگر امکانش فراهم هست انتخاب نهایی خود را بر روی ست درامز تست کنید.
-درامر دیگری را با خود ببرید که بخوبی سنج ها را بنوازد. بدین صورت شما دید متفاوتی برای انتخاب سنج پیدا میکنید و میتوانید از فاصله، صدای آنها را بشنوید.
-اگر درامر دیگری پیدا نکردید، آن گوشی که نزدیک به سنج است را ببنید و بنوازید. این به شما کمک میکند تا متوجه شوید تقریبا وقتی لایو از آن استفاده بشود چه صدایی خواهد داد.
سنج های دسته دوم
تعداد زیادی راید و های-هت دسته دوم برای فروش موجود است. از آنجایی که آنها بندرت میشکنند و کاملا گران هستند، خیلی از درامر ها به دنبال تغییر یا آپگریت کردن آنها میباشند.
راهنمای خرید سنج های دسته دوم:
-سنج های شکافته شده یا ترک خورده همواره ترک بیشتری پیدا می کنند، پس آنها را نخرید!
-سنج ها را از نظر ترک های غیر قابل دید هم تست کنید. با انگشت به لبه آنها ضربه بزنید و با دست بگیریدشان و گوش خود را نزدیک سنج ببرید و ببینید صدای وز وز و جر جر آرام و تند می شنوید یا نه؟!
-از خرید سنج های زوار در رفته (آن هایی که در قسمت بالایی کاپ دچار گسیختگی هستند) خودداری کنید.
-سنج هایی که محل پیچ شدنشان به پایه خیلی روشن و تابناک است، به احتمال قوی خیلی محکم در جای خود سفت شده بودند که نتیجتا مستعد ترک خوردن بیشتری هستند.
سنج های قدیمی
سنج های قدیمی شما ممکن است ده ها سال دوام داشته باشند. بعضی از درامر های حرفه ای سنج های قدیمی را بیشتر ترجیح می دهند. بیشتر برندها هنوز هم سری های مخصوصی را پیشنهاد میکنند که خط تولید آنها در سال های 1950 و 1960 راه اندازی شده است. این سنج ها معمولا با اسم هایی نظیر سنتی، ارجینال یا کلاسیک به بازار عرضه می گردند.
کوک کردن درامز
درامز هم همانند سایر سازها میتواند از تیون خارج شود و کوک کردنش برای تولید صدای بهتر، امری ضروری است. فقط چند ثانیه طول میکشد تا دارم صدایی شبیه قوطی بدهد، اما زمان خیلی بیشتری وقت لازم است تا به بهترین حالت خود کوک بشود. اینکه بخواهید درامتان را بالا و نازک یا پایین و چاق یا چیزی بین این دو کوک کنید بشما بستگی دارد. با این حال هر طبلی یک حدی از کوک کردن دارد که بیش از آن صدای درام خفه و بسته میشود و کمتر از آن تن صدایش از بین میرود.
کوک کردن اکثر سازها بسیار سر راست هست. برای مثال گیتار یک مکانیزم کوک شدن تک سیم دارد و هر سیم به یکی از انواع پایین (صاف) یا بالا (تیز و شفاف) یا دقیقا درست روی نت، تیون میشود. اما تیون کردن درام مقداری پیچیده است. پنچ تا ده پیچ تنش در هر پوست وجود دارد و باید در هر پیچ، تنشی یکسانی را ایجاد کرد. تاثیراتی که تنظیم یک پیچ بر روی سایرین میگذارد، کمی کار را سخت میکند. کوک کردن یک دارم فقط نیازمند این نیست که هر پوست یک تنش مشخصی داشته و با همه محیطش هماهنگ باشد، بلکه باید بالانسی بین قسمت بالا و پایین پوسته طبل هم برقرار باشد. در نهایت باید طبل ها از نظر صدایی بهم دیگر وابستگی داشته باشند و صدایی در درجات منظم و فواصلی که شما دوست دارید تولید کنند. اندازه طبل ها فراخی این فواصل را دیکته میکنند. برای مثال اگر شما تام هایی با اندازه های 12، 13 و 16 اینچ دارید، یک فاصله بزرگی بین تام 13 و 16 اینچ خود دارا میباشید که اگر در تلاش برای کم کردن این فاصله هستید، باید با کوک کردن تام 13 در حد پایین و تام 16 در حد بالا، به این منظور برسید.
کلید کوک طبل
برندهای مختلف، کلید های درام با مدل خودشان را عرضه میکنند ولی هر کلیدی در همه درام ها قابل استفاده است. مدل های اصولی تری در انواع مختلف وجود دارند که بشما کمک میکنند که هم سریع تر تیون کنید و هم پوست ها را سریع تر باز کنید.
کوک کردن مقدماتی
در این بخش از یک تام 12 یا 13 اینچ استفاده کنید (این تام ها برای جابجایی و دست گرفتن از فلور تام راحت تر و برای کوک کردن به نسبت تام 10 اینچ دردسر کمتری دارند) و پوست آن را باز کنید. بخاطر اینکه لبه های منحنی آن صدمه نبیند طبل را بر روی دستمال پشمی یا فوم پلاستیکی قرار دهید.
پوست های فرسوده
پوست های درام وقتی دندانه دندانه یا فرسوده شده باشند باید جایگزین بشوند. پوستی را فرسوده مینامیم که همانند شکل وقتی از بغل به سطح آن نگاه میکنید به سمت پایین متمایل شده و تاب داشته باشد. چنین پوستی حالت ارتجاعی و در نتیجه بیشتر صدای خود را از دست داده است. وقتی پوست های درام را جدا کردید ممکن است بخواهید هوپ ها و لاگ ها را هم تمیز کنید.
کشش مقدماتی
پوست را در طبل بگذارید و در مرحله اول همه پیج های تنش را در اطراف پوست قرار دهید و با استفاده از انگشت خود تا جایی که میتوانید آنها را محکم کنید. این کار ممکن است کمی دشوار باشد، مخصوصا اگر پیجهای تنش در درام شما پایه های کوتاهی داشته باشند که در چنین مواردی از کلید تیون، تا جایی استفاده کنید که پوست شما فقط هوپ ها را لمس کند. چه با دست و چه با کلید تیون، بستن دو به دوی پیچ های روبروی هم بطور همزمان به کار شما کمک خواهد کرد. دیاگرام هایی که از طبل های مختلف در ادامه این مطلب مشاهده می کنید به چگونگی انجام کار اشاره دارد.
حالا به آرامی پیچ های تنظیم تنش را به اندازه نصف دایره، طوری که در شکل نمایان است بچرخانید. وقتی پوست شما شروع به تولید تونالیته مطبوعی کرد، به تیون کردن طبل نزدیک شده اید. سفت کردن پیچ ها را تا یک چهارم دایره ادامه دهید و به آرامی بر روی پوست در فاصله یک اینچی از هر پیج با انگشت، استیک یا آچارکوک ضربه بزنید. به محض شنیدن زیر و بمی صدا شما باید به سراغ سخت ترین قسمت کار که همانا رسیدن به مقدار تنشی است که هر پیچ صدایی مشابه در همه جای سطح پوست داشته باشد، بروید.
کوک کردن نهایی
مهم نیست چقدر پوست درام خود را دقیق کوک میکنید، شما میخواهید تفاوت بین زیر و بمی در هر پیچ را به کمترین حد خود برسانید. حتی رسیدن به همین نکته و تولید زیر و بمی و تنش یکدست زمان زیادی میگیرد.
گوش دادن به زیر و بمی پوست بسیار آسانتر میشود اگر، شما انگشت خود را در مرکز پوسته قرار دهید، فقط پوسته را لمس کنید و فشارش ندهید و کوک کردن را از پیچی شروع کنید که بهترین زیر و بمی را برا شما تولید میکند.
فرض بر این است که لاگ شماره 1 بهترین صدا را به شما میدهد. این پیچ شاید همان پیچی شود که با لاگ شماره 2 در ضدیت باشد. حالا این زیرو بمی را با چیزی که از لاگ 3 و 4 میشنوید مقایسه کنید. اگر صدا خیلی پایین است (صاف) کمی سفت ترش کنید. نکته این است که لاگ های 1 و 2 کمی بالا میروند، پس آنها را کمی شل کنید. تیون کردن درام چیزی در مورد بالانس کردن آن است. اگر اینجا چیزی اضافه میکنید، جای دیگر باید از آن کم کنید. نگران این نباشید که چرا لاگ شماره 3 و 4 تفاوت زیادی نسبت به لاگ های 1 و 2 دارند. زیرو بمی در لاگ های مخالف، گاهی تولید صدایی یکسانی میکند. ولی صدای یکسان همیشه به این معنی نیست که تنش هم در هر دوی آنها یکسان است. وقتی یک جفت از پیچ ها را مقایسه میکنید هر بار به سایر پیج ها هم گوش کنید. اگر در یک طبل دارای 8 لاگ تنش در لاگ 5 خیلی پایین است هیچ وقت از لاگهای 1 و 3 صدایی یکسانی نخواهید شنید. اگر نتوانستید درام را آنطور که باید تیون کنید نگران نباشید. پوست ها را در بیاورید و دوباره شروع کنید.
قبل از انجام کار نفس عمیقی بکشید یا بفکر پرسیدن از درامری با تجربه باشید تا کمکتان کند.
ادامه در بخش سیزدهم ……..