اگر نوازندگی را همانند یک زبان تصور کنیم، خواهیم دید که کلیه قواعد ارتباط اعم از صحبت کردن، نوشتن و خواندن در نوازندگی هم موجود می باشند.
مهمترین فرم ارتباط بین انسانها ارتباط کلامی ونوشتاری هستند.
ما با فراگیری یک زبان خارجی ، بدنبال بیان احساسات خویش بصورت آزادانه به زبان جدید هستیم.
پس برای فراگیری یک زبان ، هرگز کافی نخواهد بود اگر آن زبان صرفا از روی کتاب ” راهنمای توریستی” از حفظ شود.
متاسفانه زیاد دیده می شود که موسیقی به این صورت تدریس می شود!
بجای اینکه موسیقی از ریشه تدریس بشود بیشتر می بینیم که با آموزش چند PATTERN یا FIGURE و چند تکنیک ،موزیک به هنرجو آموخته می شود! این پترنها فراگیری میشوند و جزء به جزء تحویل داده می شوند. در بهترین حالت یک برداشت شخصی از Pattern ها و Figure ها از هنرجو خواهیم داشت.
همانطور که می بینید از همان آغاز به مهمترین وجه ارتباط ، که “آزادانه صحبت کردن” می باشد کم توجهی میشود و یا از آن بدتر کاملا کنار گذاشته می شود!
در حالی که مهمترین وجه فراگیری یک زبان دیگر” صحبت کردن آزادانه و خلاقانه ” آن زبان است.
ما نیز در عالی ترین فرم موسیقی بدنبال بیان احساسات درونی خود از طریق سازمان هستیم.
گذراندن دوره های کلاسیک در موسیقی اکثر اوقات به هنرجو امکان این را نمی دهد که هنرجو زبان ساز خود را با کلماتی که خود انتخاب می کند و یا با امکان خلاقیت خویش فرا گیرد و بازدهی کند.
به عنوان نوازنده درامز ما باید از روز اول زبان سازمان را طوری فراگیریم، که بتوانیم پس از مدتی “آزادانه و خلاقانه” صحبت کنیم.
در زبان درامز، مثل هر زبان دیگریعلی الخصوص به: 1- گنجینه لغات 2- گرامر 3- جمله بندی احتیاج است.
به طور مثال میتوان گنجینه لغات را با تکنیک((Rudiments، گرامر را با کسرمیزان و شمارش ، و جمله بندی را با Phrasing مقایسه کرد.
با این ابزار هر درامری فرا می گیرد که چطور می تواند احساسات خود را با سازش بیان کند ، همانطور که توسط زبان اینکار صورت می گیرد و می تواند به نسبت سریع، روان و آزادانه نوازندگی کند.
توجه داشته باشید که ، در صورت تسلط به یک زبان (چه زبان مادری و چه زبان خارجی ) کوچکترین احتیاجی به تلاش و فشاربرای صحبت کردن نخواهد بود . هیچکدام از ما برای طرز ادا کردن لغاتمان سعی و تلاشی نمیکنیم و بیان احساسات و عقایدمان بصورت کاملا طبیعی اتفاق می افتد.
طرز تلفظ ( لهجه) و جمله بندی هر یک از ما آنچنان مختص خودمان می باشد ، که هر یک از ما را ازدیگران متمایز میکند و نزدیکانمان صرفا با شنیدن نحوه صحبت کردن و طرز بیانمان ما را خواهند شناخت.
این همان چیزی است که در اصطلاح درامز به TOUCH »» معروف است و ما به صرف شنیدن یک قطعه ، فورا درامر محبوبمان را خواهیم شناخت.
بنابراین ما نیز در هنگام نوازندگی باید کمترین تلاش و فشار را داشته باشیم و حرکات ما کاملا طبیعی و بی فشار باشند.
نویسنده : علیرضا طباطبایی- آشور ظفرمرادیان