پوست زیرین
هنگامی که پوست بالایی باب میل شما تیون شد، نوبت به پوست زیرین میرسد. اصولا 3 راه برای تیون کردن پوست زیرین وجود دارد، اولین راه اینکه پوست را در نزدیک ترین حالت به پوست رویی تیون کنید، دومین راه کوک کردن بَم تر، و سومین راه کوک کردن زیرتر پوست زیرین، به نسبت پوست رویی است. کوک کردن در حالت اول صدایی کشیده، تمیز، واضح، هموار و مسطح را تولید میکند. تیون کردن پوست در حالت بم تر به نسبت پوست رویی صدایی عمیق تر، خفه تر، آهسته تر و با ساستین و ماندگاری کم را تولید میکند. و نتیجه تیون کردن بالاتر پوست زیرین تولید صدایی روشن تر و زنده تر با افزایش قدرت شکافندگی و پرتوافکنی گسترده خواهد بود. همچنین پوست رویی کیپ و کشیده به ریباند استیک کمک کرده و بر اتک صدا تاثیر میگذارد.
مناسب ترین راه برای پیدا کردن بهترین حالت صدا این است که همه موارد را امتحان کنید. مراقب باشید که در هنگام تست کردن این 3 روش از اعمال زیر و بمی بیش از حد و افراط گونه پرهیز کنید. همچنین اختلاف بسیار زیاد در کوک ها، ممکن است باعث ایجاد حالتی شود که درام در هنگام ضربه های شدید زیر و بمی خود را از دست بدهد.
صدا خفه کن ها و پوست های دیگر
چون زیر و بمی پوست ها تمایل به ترکیب شدن با هم دارند، حتی اگر پوست ها شبیه بهم تیون نشده باشند صدایی یکسان تولید میکنند. بنابراین وقتی در حال تنظیم زیر و بمی های پوست هستید، همیشه آن طرف دیگر را بوسیله قراردادن بر روی صندلی درام خود یا با استفاده از پای خود و یا حوله، خفه کنید.
پایه نگهدارنده طبل
اگر درام شما دارای سیستم ایزوله نگهدارنده تام ها نیست، ممکن است پایه های نگهدارنده طبل هایتان، بر روی صدا تاثیر گذاشته و از ساستین، رنگ صوتی و تُن طبل ها بکاهند.
دو راه حل برای این مشکل وجود دارد:
1- طبل را بعد از قرار دادن بر روی پایه بخوبی کوک کنید. البته باید بسیار مواظب باشید که این عمل باعث برخورد طبل به تام دوم نگردد.
2- می توانید از یک نگهدارنده ایزوله تام استفاده کنید که تهیه کردنش هزینه زیادی نخواهد داشت.
از کوک خارج شدن
طبل ها بعلت منبسط و منقبض شدن، پیچ های تنظیم در آنها شل شده و پوست ها (مخصوصا وقتی نو هستند) از کوک خارج میشوند. استفاده از واشرهای نرم تر و غیر فلزی در زیر پیچ های تنظیم تنش شاید کمک خوبی برای رفع این مشکل و راه حلی برای کوک کردن آسان تر باشد. همچنین قفل لاگ ها، با ثابت نگه داشتن پیچ های تنظیم تنش، از جمله مواردی هستند که به تیون ماندن طبل کمک بزرگی میکنند.
پوست را فشار دهید
با فشار دادن بر روی پوست تازه نصب شده میتوانید قسمتی از کشش اولیه آن را از بین ببرید. وقتی این کار را انجام دهید متوجه میشوید که زیر و بمی بطور قابل توجهی افت میکند. بعضی از درامرها برای این منظور حتی بر روی باس دارم خود می ایستند که البته ممکن است موثر باشد ولی باید مواظب باشید تا پوست پاره نشود و به درامتان آسیب نرسد.
نت های واقعی
بعضی از درامرها ساز خود را با نت های واقعی کوک می کنند. مثلا تام 10 را با نت “سُل” و تام 12 را با نت “می” کوک میکنند. اگر میخواهید این روش را امتحان کنید میتوانید از یک پیانو یا یک کیبورد بعنوان مرجع استفاده کنید. استفاده از تیونرهای الکترونیک هم رایج است ولی بعلت انتشار شمار بسیاری از فراکانس های تولید شده توسط طبل و نمایش آن فرکانس ها توسط این دستگاهای حساس، ممکن است کمی گیج شوید.
برای دارمرها گوش ابزار قابل اعتماد تری است و تجربه حرف اول را میزند.
زیر و بمی طبل
نکته دیگر، استفاده از یک مرجع برای پیدا کردن زیر و بمی بدنه درام است. پوست را در بیاورید، دستتان را داخل بدنه فرو ببرید و با انشگت به آرامی ضربه بزنید و زیر و بمی آن را تعیین کنید (ممکن است بخواهید از یک پیانو برای این کار استفاده کنید). پوست را جایگزین کنید و بر فرکانسی که پیدا کرده اید ساز را کوک کنید. با این روش متوجه میشوید که کدام نت برای کدام طبل بهترین صدا را تولید خواهد کرد. بعضی از نوازندگان قبل از پیدا کردن نت برای پوست درام، همه لاگ ها و پیچ ها را هم از بدنه جدا میکنند که کاری بسیار پر زحمت میباشد.
دستگاهای تیون کردن
دستگاهای مخصوصی وجود دارند که به کوک کردن ساز کمک میکنند. این دستگاها کار را با اندازه گیری مقدار سختی پیچ ها یا تاثیرات تنش های پوست انجام میدهند. همچنین به وسیله این دستگاها میتوان پیچ ها را در پایینترین و بالاترین حالت ممکن تنظیم کرد.
موقعیت قرارگیری پوست
سعی کنید پوست جدید را از قسمتی که لوگو در آن به چاپ رسیده و موقیعت مشخصی دارد، قرار بدهید. به این روش اگر پوست را بکنید به آسانی به همان شکل قبلی خود بر میگردانید و به این ترتیب دوباره سریع تر میتوانید آن را کوک کنید. این روش مخصوصا برای درام هایی که در قسمت لبه داخلی، سطوح نا همواری دارند بسیار مفید است.
اسنر دارم
کوک کردن اسنر درام خیلی شبیه به پروسه کوک کردن تام هاست. تفاوت بزرگ در این است که پوست در اسنر خیلی کشیده تر و کیپ تر نصب میشود. البته باید هم اینطور باشد چون در غیر این صورت صدای شبیه به تام به جای اسنر بگوش میرسد. بیشتر اسنر ها 10 لاگ دارند که کار را برای یاد سپاری لاگ های تنظیم شده سخت میکند. برای اینکه شماره لاگ ها و ترتیب آنها را فراموش نکنید میتوانید شماره پیچ ها را بر روی پوست، یا بر روی یک حلقه بریده شده از پوستی قدیمی بنویسید و بر روی اسنر قرار دهید.
پوست زیرین اسنر
پوست زیرین اسنر باید بخوبی سفت و کیپ باشد. به هرحال بخاطر اینکه این پوست خیلی نازک است تعین زیر و بمی آن کار دشواری است. اگر پوست زیرین اسنر شل باشد صدایی هرز و گشاد، یا ستبر و ضخیم تولید میکند. هچنین اگر پوست کیپ شده باشد، به شفافیت و پرتوافکنی صدا کمک خواهد کرد.
چوبی در چوب
اگر فنرها در کوک کردن پوست زیرین مداخله میکنند می توانید آنها را بطور موقت از پوست جدا کنید. به آرامی چوبی را از بین فنر و پوست رد کنید و با چپ و راست کردن، دو طرف چوب را در کناره های هوک بگذارید و بین پوست و فنر فاصله ایجاد کنید.
فنرها
اگر میخواهید که طبل شما در همه شدت های صوتی بخوبی عمل کند، ضمن اینکه فنرها را تحت فشار قرار میدهید، به آرامی روی پوست رویی ضربه بزنید و به محض اینکه صدایی شبیه یک جسم میان تهی شنیدید کمی فنر را شل کنید. اگر دوست دارید با صدای واقعا بلند بنوازید شاید بخواهید باز هم کمی بیشتر فنرها سفت کنید.
صدای فنر های اسنر
زمانی که خیلی محکم بر روی تام ها مینوازید یا وقتی که سایر نوازندگان مشغول ساز زدن و کوک کردن هستند، ممکن است صدای وز وز فنر اسنر بگوش شما برسد. زیاد نگران این مورد نباشید چون معمولا فقط شما متوجه آن می شوید. با این حال اگر این صدا خیلی زیاد شد میتوانید راه حل هایی را در موردش امتحان کنید:
– اگر در حال نواختن تام ها، تداخلی با صدای تام ها پیدا کرده اید سعی کنید کوک تام ها را با اسنر سازگار کنید. میتوانید زیر و بمی آن را تغیر دهید یا زیر و بمی را حفظ کرده و فقط کمی پوست زیرین را شل کنید و کمی هم به همان نسبت پوست رویی را سفت تر کنید یا برعکس عمل کنید.
– اگر هنوز مشکل پابرجا بود میتوانید کوک اسنر درام خود را تغیر دهید یا حتی هر دوی این کارها را انجام دهید.
– فنر ها را چک کنید. آنها باید در تمام طول اسنر پوست زیرین را کاملا لمس کنند. اگر از وضیعت این تماس تردید داشتید آنها را جدا کنید و صاف بودنشان را روی سطحی مثل میز کنترل کنید و اگر آنطور که باید نبودند فنرهای جدید را جایگزین کنید.
– فاصله فنرها و هوپ های درام باید به اندازه مساوی از دوطرف باشند و بندها یا نخ های نگهدارنده فنرها باید از چپ و راست به یک اندازه باشند.
– برخلاف چیزی که انتظار میرود این مورد در بسیاری از درام های جدید رعایت نمیشود. ریسمان های فنر نباید زیاد کلفت (به کلفتی بند کفش) باشند.
– زمانی که از اسنر درام خود استفاده نمی کنید، بعنوان مثال در طول یک قطعه از اجرا، میتوانید فنر ها را بصورت موقت از اسنر رها کنید.
فنر های متفاوت
صدای اسنر شما تا حدودی از نوع فنری که استفاده می کنید تاثیر میگیرد. آنها در دسته هایی از رشته های سبک یا سنگین، از مواد اولیه نرم یا سخت، با پیچ و تاب کم یا زیاد در هر اینچ و با تعداد متغییر برای کاربردهای گوناگون تولید میشوند. انواع سنگین تر فنرهایی که تعداد رشته ها و پیچ و تاب آنها بیشتر است، صدایی ضخیم تر و غلیط تری تولید میکنند. همچنین رشته های فلزی سخت تر به تولید صدای کمی روشن تر و شفاف تر کمک میکنند. بخاطر داشته باشید هر نوع از فنرها برای هر طبلی مناسب نمیباشند. یک فنر پهن با رشته هایی به تعداد 30 یا بیشتر، هیچ هماهنگی با یک طبل باریک نداشته و حسی را که باید تولید نمیکند.
باس درام
بیشتر درامرها باس دارم خود را آنقدر پایین کوک میکنند که پوست باس درام شل شده و چین و چروک بر میدارد. کوک کردن خیلی بالا معمولا در بین درامرهای جز و در باس درام های 18 اینچ بیشتر به چشم میخورد.
تنظیم تنش
هرچقدر کمتر از صدا خفه کن ها استفاده میکنید، ضرورت و اهمیت اعمال تنش در هر دو پوست بالا تر میرود. صدا خفه کن هایی که برای باس درام استفاده میشود اغلب دست ساز هستند. خیلی از درامرها برای اسنر درام و همچنین تام هایی که اصولا صدای خیلی پهن و آزادی دارند، از صداخفه کن ها استفاده میکنند.
صداخفه کن های باس درام
روش های مختلفی برای کم کردن تن صدایی و رینگ باس درام وجود دارد که چند نمونه را در اینجا بیان می کنیم:
– برای یک صدا خفه کن خفیف میتوانید از پوست های مجهز به “حلقه صداخفه کن” استفاده کنید.
– جایگزین خیلی ارزان تر، استفاده از یک نوار نمدی در لایه بین پوست و هوپ است. این نوار ها درست همانند حلقه های صداگیر از لرزش های اضافی پوست، بعد از ضربه جلوگیری میکنند.
– میتوانید از بالشتک های مخصوص باس دارم استفاده کنید که پوست را تحت فشار قرار میدهند. این بالش ها به شما اجازه میدهند که یک ضربه تمار عیار وارد کنید و مطمن باشید که این ضربه به بالشتک ها منتقل شده و از لرزش زیاد پوست در امان هستید.
– حوله ای را در زاویه ای که پوست و بدنه به هم میرسند قرار دهید. از مزیت های استفاده از این روش به نسبت زمانی که پوست با بدنه در ارتباط است، علاوه بر ارزانی میتوان به تولید صدای متفاوت هم اشاره کرد.
– از روش های قدیمی، ارزان و تاثیر گذار که شامل پرکردن درام با خرده های روزنامه یا تکه های پلی استر است هم میتوان استفاده کرد.
– برای تولید صدایی کاملا کوتاه میتوانید از نوارهای پلی استرن ضخیم در اطراف قسمت داخلی بدنه که فقط پوست (ها) را لمس میکنند استفاده کنید.
– همچنین می توانید خیلی راحت پتو یا بالشی را در داخل طبل فرو کنید.
– اگر اعضای بند شما از تنین صدایی باس درام شکایت کردند فقط یکی، یا هر دو پوست را از کوک خارج کنید. این کار بسیار سریع است و هزینه ای ندارد و در عین حال می تواند خیلی هم خوب باشد. مخصوصا اگر فقط برای یک یا دو آهنگ نیاز به تولید صدای خیلی کیپ و محکم را دارید.
پوست جلویی
برای مدت های بسیار، باس درام ها بدون پوست جلویی نواخته میشدند. این حالت به صورت کاملا موثر روشی برای کم کردن تنین و کشش صدایی (ساستین) بود. بریدن یک قسمت دایره ای شکل از پوست جلویی یا استفاده از پوست های از پیش بریده شده هم، روش های دیگری هستند که البته به مانند حالت اول تاثیر گذار نخواهند بود. اگر این حفره دقیقا در وسط باس دارم و در نقطه ی روبروی بیتر درام قرار بگیرد، شبیه ساز حالتی خواهد بود که انگار پوست جلویی وجود ندارد. دلیل این نوع صدا دهی این است که حتی اگر یک حفره کوچک روبروی بیتر باشد، صدا میتواند به راحتی از میانش به پرواز در بیاید.
ادامه در بخش چهاردهم …..