فلور تام
کاربردی ترین فلور تام در ابعاد 16*16 و 14*14 اینچ تولید میشوند. البته مدل های 18 و 15 اینچی هم به ندرت ساخته می شوند. فلور تام معمولا شعاع و عمق یکسانی دارند، اگرچه انواع عمیق تری مثل 17*15 و 16*14 اینچ هم در بین آنها به چشم میخورند. در این میان فلورتام هایی با اندازه پوسته 18 اینچ؛ معمولا عمقی برابر 16 اینچ دارند. از آنجایی که فاصله پوست زیرین یک تام 18*18 با سطح زمین به حداقل می رسد، و واکنش صدا در این فاصله، موجب تغییر صدا خواهد شد؛ طبل را بر روی پایه های مخصوص و بلند قرار میدهند، که هم از سطح زمین فاصله داشته باشد و هم پوست زیرین و زمین با زاویه ای بیشتر نسبت بهم قرار بگیرند.
پایه ها
در اواخر 1980 و اوایل 1990، بیشتر درامرها و مخصوصا نوازندگان فیوژن، فلورتام های خود را با نوع کم عمقتری که بر روی پایه ای سوار می شد، عوض کردند. که این ایده بخوبی جوابگوی فاصله مورد نظر طبل ها با زمین بود. دراین میان سایز های 12*14 و 13*15 اینچی بیشتر مورد استفاده قرارمی گرفتند، که آنها را معمولا با نام های “hanging” و “suspended floor tom” می شناختند.
نگهدارنده های تام(تام هولدر)
بیشر درامرها دوست دارند رک تام های خود را بر روی باس درام سوار کنند تا اینکه از پایه های مخصوص، یا رک ها استفاده کنند. امروزه تام هولدرها یا پایه هایی که هر دو تام بر روی آنها سوار می شوند، نسبت به خودِ بدنه تام، ایزوله شده اند که در نیتجه صدای درام را جذب نکرده و یا تاثیری بر روی آن نمی گذارند .
میله های تکی یا نگهدارنده های جفتی
خیلی از درام ها با نگهدارنده هایی به بازار عرضه می شوند که از طراحی ابتدایی کمپانی “pearl” الگو برداری شده است. این سیستم نگهدارنده تام، متشکل از دو پایه مجزا است که هریک دارای پیچ تنظیمی برای زاویه دادن به تام ها هستند. طراحی نوع دوم، از یک قسمت مرکزی تشکیل شده، که برای نگهداری تام ها، دو میله “L” شکل از آن بیرون زده است. سایر مدل های موجود در بازار، چیزی مابین این دومدل پایه هستند.
پیچ های تنظیم زاویه
این پیچ ها معمولا از چرخدنده هایی تشکیل شده اند که در همدیگر قفل می شوند. البته که طراحی توپی و گویی شکل در یک مفصل زانویی، میتواند سریعتر و دقیقتر باشد و به شما این امکان را بدهد، که با چرخاندنش در تمام زوایا، به تنظیم دلخواه خود برسید.
کدام یک؟
غیر از آسانی در تنظیم، تفاوت بین این دو و پیدا کردن خوب و بد بودن آنها کار دشواری است. تام هولدرها معمولا با یک گیره نگهدارنده کوچک بنام “memorize” عرضه می شوند که سبب می شود تا تنظیم شما در حالتی ثابت حفظ شود و در چیدمان مجدد، سریعا به حالت اولیه خود برگردند. این قفل های کوچک همچنین به ایستا بودن تام ها هم کمک شایانی می کنند. انواع دیگری از این قفل ها بر روی پدال، های-هت و جاهای دیگر، در درامز مورد استفاده قرار می گیرند که آنها را با نام های “memory locks” “key locks” و “stop locks” میشناسیم.
لرزش ها
اگر تام شما به قلابی که مستقیما یکطرف آن به چوبِ بدنهِ تام، و سمت دیگرش به تام هولدر وصل شده، متصل است، شما بدون شک قسمتی از تُنِ صدا و ماندگاری آن را از دست می دهید.
حالا روش زیر را تست کنید:
تامی را کوک کنید و آن را از هوپ بلند کنید، به آن ضربه بزنید و به صدایش گوش کنید. حالا همان تام را سوار بر تام هولدر کرده و دوباره به صدایش گوش دهید. اگر صدایش تغییری کرده باشد، دلیلش این است که فقط پوست طبل در حال لرزش نیست، بلکه بدنه طبل هم می لرزد. باید به این نکته توجه داشت که قلابهای متصل به بدنه درام می تواند بسیاری از لرزش ها را از طریق خودشان و هولدرها جذب کند.
سیستم ایزوله برای تام ها
در اوایل سال 1980 درامری با نام “Gary Gauger” مشکل تاثیرگذاری قسمت متصل شونده هولدر با بدنه را توسط سیستم ایزوله کردن تام، جهت حفظ رزونانس، مرتفع کرد. این سیستم با نام (RIMS) شناخته می شود.
در این حالت تام ها از قسمت کائوچوییِ مجزا و بدون ارتباط با بدنه و پیج های تنظیم تنش، به هولدر ها متصل می شوند. در حالت عادی صفحه های فلزی به بدنه وصل می شدند که در نتیجه ی این اتصال به منبع تولید صدا (بدنهِ طبل)، شاهد تاثیر گذاری بر روی صدا بودیم. خیلی از کمپانی ها با راه حل های مخصوص خودشان، مجموعه ای از سیستم های نصب ایزوله ای را ارائه می کنند و تعدادی هم از مدل (RIMS) کپی برداری می کنند.
فلور تام
اگرچه فلور تام از سیستم ایزوله سازی بهره مند هستند، ولی بعضی از برند ها پایه هایی به فلور تام ها اضافه می کنند که امکان ایجاد رزونانس های بزرگتر و بیشتری را فراهم می سازد. البته اثر این نوع سیستم بر روی َرک تام ها خیلی بیشتر و واضح تر است.
گوش فرا دهید
حالا که می دانید به دنبال چه هستید، زمان آن فرارسیده که به صدای درام گوش فرا دهید.
پوست های مشابه
هر زمانی که امکانش را یافتید، درامز خود را با پوست های شبیه به هم یا متفاوت مقایسه کنید. اگر اینکار را نکنید در واقع به پوست ها توجه زیادی نکرده اید. چون که پوست ها، عامل بزرگی در ایجاد صدای درامز هستند (مطمئن شوید که درام ها یکسان کوک شده باشند). این کوک کردن چیزی بیشتر از دست کاری کردن برای رسیدن به زیر و بمی یکسان است، که بعدا بیشتر در مورد آن صحبت خواهیم کرد.
بهترین پوست
اگر میخواهید بدانید که صدای درامز در بهترین حالت چگونه است، از یک ست پوست بدون روکش (medium-clear) برای تام ها، و یک پوست روکش دار (medium-coated) برای اسنر، که هردوی آنها بدون صدا خفه کن و دمپر باشند، استفاده کنید. دمپرها صدا را زیبا و حجیم می کنند ولی آن را نزدیک و مشابهِ هم می سازند. در آینده بیشتر راجع به انواع پوست ها صحبت خواهیم کرد.
تفاوت ها
پول بیشتر چقدر به صدا کمک می کند؟
بطور کلی درام های گران قیمت با صدا های باشکوه، دامنه بسیاری از نت های پایین، میانه و بالا را تشکیل می دهند، که با زیبایی در کنار هم بالانس شده اند. این توازن به درام شخصیت بخشیده و کمک می کند که ساز لحن خوبی داشته باشد. در یک دارم خوب هر نتی را بر روی هر طبلی، حتی زمانی که پاساژ های سریع را می نوازید، به وضوح می شنوید. زمانی که صدا به این وضوح باشد، به خوبی از میان دیگر صدا ها شنیده شده و به احتمال زیاد شما را از تقویت کننده های صدا، زمانی که با بند می نوازید، بی نیاز می کند.
واکنش صدایی ساز
وقتی که درامز خود را انتخاب کرده اید، حالا زمان آن فرارسیده تا ساز را تست کنید. پشت ساز بنشینید و خیلی محکم، و خیلی آرام بنوازید. توازن بین اتک (رفتار صدا، وقتی که چوب به پوسته برخورد می کند) و تُنِ صدا (اتفاقی که بعد از برخورد کردن چوب با پوست برای صدا می افتاد) را بررسی کنید و با دقت گوش کنید که ساز، چه واکنشی نشان می دهد. اگر شما در مکانی ساکت در حال تست ساز هستید، درام شما (حتی زمانی که آرام می نوازید) باید بتواند تمام و کمال، صدای خود را تولید کند.
تیون (کوک) کردن
دارم های گران قیمت و ارزان قیمت چقدر کوک می مانند؟
درامز های گران قیمت به نسبت ساز های ارزان تر، به سختی از کوک خارج می شوند و زمان بیشتری تیون میمانند. همچنین ساز های حرفه ای را می توان در گستره ی صدایی وسیع تری کوک کرد. تیون کردن درام، تا حد زیادی با نوع نوازندگی شما هم مرتبط است.
عامل های دیگر
صدای که از یک درامز میشنوید، به همه عواملی که در ساخته و پرداخته شدنش نقش داشته اند، بستگی دارد. تعداد لایه ها، ضخامت بدنه، زاویه لبه ها، جنس چوب، پرداخت، هوپ ها، پوسته، لاگ ها و…
اما با همه این موارد مهم و مشخصات تکنیکی، به سادگی میتوان به کلیتی از صدا رسید و حسِ یک ستِ درامز را درک کرد.
زمان تست
بعد از گذشت 15 دقیقه، معمولا گوش خسته شده، و دیگر قادر به مقایسه و تحلیل بین صدای دو ستِ درامز مختلف نخواهد بود. برای این منظور، نفسی تازه کنید و یا به خانه برگردید و روز دیگری بیاید. درضمن شمار زیادی از سازها را یکجا امتحان نکنید. برای مثال میتوانید سه اسنر را انتخاب کرده و به نوبت بر روی آنها بنوازید. بین اسنر اول و دوم، آن یکی را که صدای بهتری دارد نگه داشته، و با اسنر سوم مقایسه اش کنید و به همین ترتیب ادامه دهید تا به اسنر مورد نظر خود برسید.
ادامه در بخش هشتم ….