پورت هول (سوراخ روی پوست بیس درام)
استفاده از سوراخ های کوچکِ 4 الی 6 اینچی در نزدیکی حاشیه طبل، همانند حالت بدون پوست، بر روی صدا تاثیر گذار نمیباشند. البته سوراخ های اینچنینی میتوانند محلی برای عبور میکروفن به داخل طبل باشند، و همچنین مسیر دسترسی شما را به داخل ساز برای جابجایی صداگیرها یا کارهایی از این دست فراهم کنند. بعنوان یک قانون کلی سوراخ های بزرگتر، اتک را بیشتر ولی تن و تنین صدا را کمتر میکنند. همچنین هرچه اندازه سوراخ بزرگتر باشد، ریباند کمتری در چکش پدالتان خواهید داشت.
اتک
به وسیله بیتر (چکش) های چوبی یا پلاستکی، میتوانید صدایی با اتک بیشتری تولید کنید. بیترهای سنگین بشدت در فرورفتگی پوست دارم شما نقش دارند و برای جلوگیری از این آسیب، بهتر است از پد های ویژه ای، با حالت چسبندگی برای محل برخورد بیتر با پوست، استفاده کنید. این پدها به وسیله شرکت های تولید پوست یا کمپانی های دیگر تولید میشوند و علاوه بر بالا بردن عمر مفید پوست، بر اتک صدا هم می افزایند.
صدا گیرهای اسنر و تام
دراین بخش به بررسی صدا خفه کن هایی برای اسنر، تام و انواعی که برای هر دوی آنها کار کاربرد دارند، می پردازیم.
او-رینگ ها
او-رینگ یک حلقه از جنس پوست دارم است که حاشیه طبل را می پوشاند. او-رینگ ها عموما بر روی اسنر تاثیر گذار هستند. بعلت لرزش زیاد پوست تام ها، استفاه از او-رینگ ممکن است باعث تولید صدای وز وز بشود، از این رو او-رینگ ها بندرت در تام ها استفاده می شوند. گستردگی انواع او-رینگ، بیش از آنکه بخاطر تفاوت های فیزیکی و تاثیرات صوتی آنها باشد، بعلت تعدد کمپانی های سازنده است.
مدل مخصوص خود را تولید کنید
شما می توانید بوسیله ی پوست های فرسوده یا قدیمی، صدا خفه کن های مخصوص خود را تولید کنید. میتوانید از یک پوست 14 اینچ قدیمی برای یک طبل 14 اینچ استفاده کنید. البته باید دایره ای به قطر 12 الی 13 اینچ، از مرکز پوست را برش دهید.
نوار چسب
Duct tape که با اسامی stage tape, gaffer tape , cloth tape نیز میشناسیم، نوعی چسب نواری قوی و با بافت پارچه ای است که برای اسنر و تام بخوبی کار میکند. این نوارها با وجود تنوع گوناگون، گران نبوده و به راحتی نصب و برداشته می شوند و بر روی استیج استفاده گسترده دارند. برای استفاده از این نوارچسب ها انگشتان خود را در هنگام نواختن بر روی سطح پوست حرکت داده و به تغییرات صدا گوش دهید. نقطه مورد نظر خود را پیدا کنید و نوار کوچکی را بر روی مکان مورد نظر بچسبانید. میتوانید یک تکه چسب را بصورت صاف روی پوست بگذارید، اما برای عملکر بهتر، لبه هایش را به بالا بکشید و برای بیشتر شدن تاثیر صداگیری، تکه کاغذی را زیرش قرارد دهید.
وقتی که صدای خشک و زیری را از طبل تولید میکنیم، بر خلاف او-رینگ ها، نوارچسب ها و سایر صداگیرهای کوچک بر صدای لبه های بیرونی طبل تاثیر نمیگذارند. زمانی که قرار است از ریم شات یا ریم کلیک در طول یک قطعه استفاده کنیم، او-رینگ ها گزینه مناسب تری خواهند بود.
صداگیر های درونی و بیرونی
صداخفه کن های درونی محدود به حرکت در قسمت زیرین پوست هستند. تنظیم و استفاده از این نوع ابزارها، مخصوصا زمانی که بر روی تام نصب شوند، میتواند خیلی گیج کننده باشد. مهمترین دلیلِ کاربرد کمتر آنها به نسبت حالت بیرونی، همین سختی در تنظیم و استفاده از آنهاست. البته میتوان این صداگیر ها را از داخل جدا، و پوست را آزاد کرد. درامرهایی که بیشتر از براش استفاده میکنند، هنوز هم برای اسنر، این نوع را خوش آیندتر میدانند. در مقابل، صداگیرهای بیرونی انعطاف دارند و کار کردن با آنها سریع و راحت است. اما معمولا در محدوده نواختن شما هستند و مجبور می شوید آنها را جابجا کنید. از این رو استفاده از نوار چسب ها راه ساده و راحت تری برای این جابجایی پیش روی شما میگذارد.
کوک
صداخفه کن ها در اسنر و تام اغلب بخاطر کم کردن نویز و صدای نامطلوب حاصل ازکوک نبودن ساز مورد استفاده قرار میگیریند. بهتر است درام خود را خوب کوک کنید و کمتر از صداگیرها استفاده کنید. نکته مهم این است هرچه بیشتر از آنها استفاده کنید، کمتر صدای چیزی را میشنوید که بخاطرش هزینه پرداخت کرده اید.
میکروفن
اگر صدای درامتان از طریق میکروفن ضبط خواهد شد، وقت بیشتری برای کوک کردنش بگذارید. میکروفن ها بخوبی صداهای ناخواسته خارج از تیون را دریافت میکنند. چنانچه ست درام کوک شده ای با سیستم ایزوله برای نگهداری تام ها داشته باشید، مهندس صدای برای گرفتن نت از پوست ها، کمتر از نوار چسب هایی بر روی پوست، در هنگام میکروفن گذاری استفاده خواهد کرد.
صداخفه کن ها و بلندی صدا
اگر دنبال راهی هستید تا صدای دارم خود را تا حدی کم کنید که بگوش همسایهاتان نرسد، میتوانید از انواع صداگیرهای پلی استرن یا پوشاندن ساز با صفحه های لاستیکی (پد صدا گیر) استفاده کنید، و مطمن باشید که صدای درامتان تا حد بسیار زیادی پایین خواهد آمد.
راه اندازی، تعمیر و نگهداری
درامرها از معدود موزیسین هایی هستند که میتوانند ساز خود را به بهترین شکلی که میخواهند بچینند. دراین بخش به شماری از نکات مقدماتی برای چیدمان و حمل ساز اشاره خواهیم کرد.
اگر می خواهید از انرژی خود بهینه استفاده کنید، سرعت خود را بهبود ببخشید و بر نوازندگی خود کنترل داشته باشید، درام خود را طوری بچینید که بدون اینکه مجبور شوید دستان خود را کِش بیاورید، به همه قسمت هایش دسترسی داشته باشید.
صندلی
بعنوان نکته نخست، تنظیم ارتفاع صندلی باید جوری باشد تا ران شما در موازات سطح زمین قرار بگیرد. البته اگر شما کم سن و سال یا کوتاه قد هستید، ممکن است این روش از دسترسی شما به تام ها و سنج ها جلوگیری کند، که برای رفع این مشکل میتوانید از ستِ دارمز کوچکتری استفاده کنید. همچنین میتوانید تام دوم خود را برداشته و مهمترین سنج خود که راید است را، در ارتفاع مناسب، با تامِ دوم جایگزین کنید.
پدال
موقیعت پدال ها همانند قدم برداشتن، با کمی زاویه به سمت جلو تعریف میشود.
اسنر دارم
اسنر دارم خود را در ارتفاعی که پوست رویی آن، یک یا دو اینچ بالاتر از ران شما قرار میگیرد، تنظیم کنید. اگر از مچ گریپ استفاده میکنید (گرفتن استیک در دو دست به یک شکل) بهتر است که زاویه طبل نسبت به شما کمی شیب دار باشد. درامرهایی که از تردیشنال گریپ استفاده می کنند، طبلشان کمی به سمت راست و به طرف فلور تامشان مایل است.
تام ها
تام ها را به نسبت ارتفاع اسنر و با زاویه کمی متمایل بچینید. رک تام ها باید زاویه ای نسبی به سمت شما داشته باشند. اگر این زاویه خیلی تند باشد، بعلت زیاد شدن زاویه بین پوست و چوب، سریعا پوست ها دندادنه دندانه و فرورفته میشوند. موقیعت تام ها باید طوری باشند که پایینِ قسمت پوست رویی، تقریبا 4 تا 8 اینچ بالاتر از پوست اسنر و فلور تام شما باشد. اگر ست خود را درست چیده باشید، رک تام ها نباید نه آنقدر بالا باشند که برای نواختنشان مجبور به حرکت دادن بازوهایتان شوید و نه آنقدر پایین که نتوانید بر روی آنها ریم شات بنوازید.
سنج ها
زاویه سنج ها متمایل به شماست. دلیل این زاویه این است که نواختنشان راحت تر و ضرب دیدن و گسیخته شدن آنها سخت تر میشود. های-هت خود را 4 اینچ بالاتر از اسنر در نظر بگیرید، بطوری که سنج هایش اندکی بر روی اسنر شما سایه بیافکند. فاصله بین سنج های های-هت به این بستگی دارد که چه مقدار پای شما باز و بسته میشود. نوازندگانی که بلند مینوازند تقریبا (ولی نه همیشه) ها-هت هایی با فاصله زیاد بین دو سنج بالایی و پایینی، و بشدت مجزا از هم را ترجیح میدهند.
نکته هایی راجع به سنج
اگر محکم ساز میزنید یا از چوب های سنگینی استفاده میکنید، بهتر است از سنج های سنگین استفاده کنید که به نسبت سنج های نازک تر، احتمال شکستن آنها کمتر باشد. بعضی از درامرهایی که خیلی محکم ساز میزنند، بعلت استفاده از تکنیک مناسب در هنگام ضربه زدن، حتی با وجود استفاده از سنج های نازک، به مشکلی بر نمیخورند. قسمت میانی سنج که وارد میله نگهدارنده میشود، باید با یک قسمت نایلونی یا جایگزین های مشابه قطعات تیوپی و پلاستیکیِ ساخته شده از مواد پتروشیمی، پوشانیده شود. بدون این پوشش تیوبی، سنج شما از نقطه اتصال دچار خرابی میشود. این حفره ممکن است با حرکت در اطراف سوراخ، باعث شکستن سنج بشود. همچنین سنج ها باید همیشه بر روی نمد، چرم یا واشرهای مصنوعی بنشینند. هیچ وقت سیمبال ها (مخصوصا کرش و اسپلش) را تا حد ممکن سفت نکنید. گیره های پیچی قدیمی برای نگه داشتن سنج ها را با مدل های جدیدتر که از زیاد سفت شدن سنج ها جلوگیری می کند، جایگزین کنید.
همه چیز بدرد بخور است
گاهی یک تکه موکت همه آن چیزی است که شما برای جلوگیری از لغزیدن و حرکت کردن باس دارم و های-هت، احتیاج دارید. از موکتی با پرز کوتاه و لطیف استفاده کنید که جلوی صدا را نگیرد. اندازه موکت باید طوری باشد که زیر صندلی، پایه های-هت، باس درام و پدال ها را پوشش بدهد. اگر اجرایی داشتید و متوجه شدید که موکت را با خود بهمراه نیاورده اید، از یک تکه طناب همانند کراوات استفاده کنید و پدال خود را به پایه صندلی ببندید.
تنظیم سریع
استفاده از موکت و یا زیرانداز مخصوص به شما در بالا بردن سرعت تنظیم و راه اندازی، کمک میکند. بوسیله نوار چسب، میتوانید جای پایه ها و پدال ها را بر روی موکت علامت گذاری کنید و یا با رنگ جایشان را مشخص کنید. نکته دیگر در سرعت بخشیدن به چیدمان، استفاده از بست های لوله ای شکل، در سخت افزار هایی است که قفل تنظیم ندارند.
نوازندگان چپ دست
بیشتر سازها برای درامرهای راست دست چیده شده است ولی اگر شما چپ دست هستید، آپشن های مختلفی پیش رویتان است:
میتوانید چیدمان ست را قرینه حالت استاندار کنید. پیشنهاد دیگر این است که فقط راید را به سمت چپ ببرید. بعضی از درامر های راست دست هم همین کار را انجام می هند و سعی میکنند بعنوان تمرین، ریتم را با دست چپ خود نگه دارند. بخودتان بیاموزید که با ست های معمولی راست دستها بنوازید، درست همانند پیانسیت و نوازندگان ساکسیفون چپ دست که سازهای استاندارد راست دست ها را هم مینوازند.
نگهداری و تمیز کردن
اینکه ساز همیشه در شرایط خوبی باشد، کاملا به چک کردن چرخدنده ها و پیچ ها بستگی دارد. وقتی پوست ها را چک میکنید، میله هایی که لاگ ها را در جای خود نگه داشته اند را هم چک کنید. آنهایی که شل میشوند دلیل ایجاد صدای وز وز و تلق تلق هستند. البته بیاد داشته باشید که هیچ وقت نباید آنقدری آنها را سفت کنید که محدودیتی برای لرزش در بدنه ایجاد کنند. اگر در حال رکورد هستید، دوباره تمام ساز را خوب چک کنید و بدنبال صداهای ناخواسته باشید، چون میکروفن ها عادت دارند صداهایی که شما هیچ وقت از آن مطلع نمی شوید را، ضبط کنند.
ادامه در بخش پانزدهم ……..