مصاحبه اختصاصی سایت نوازندگان درامز ایران با جیمز پاستونز (بخش دوم)

بخش دوم :

تو باید از کاری که می‌کنی لذت ببری. این قانونیه که پایه‌ی تمام اجزای زندگی منه. اگه از چیزی لذت نمی‌بری، ولش کن و بیخیالش شو. با این کار، خیلی زودتر به چیزایی که دنبالشون هستی می‌رسی.

نویسنده : سینا نجفلو
ترجمه : دارا تیموریفر – سینا نجفلو
با تشکر ویژه از آقای دارا تیموریفر.

یکی از خصوصیات منحصر به فرد نوازندگی تو استفاده زیاد از Ghostnote هاست. چه پیشنهادی داری برای اینکه Ghostnote ها صدای خوبی بدن؟! فکر می‌کنی چه تمرینی برای بهتر کردن این تکنیک میتونه مؤثر واقع بشه؟

پاستونز: Ghostnote ها عالین. وقتی میندازینشون توی آهنگ، می‌بینین که قطعه چقدر حس پیدا میکنه و وقتی حذفشون می‌کنین، آهنگ خیلی خالی به گوش میاد. ولی هیچکس جز خود درامر نمی‌دونه که اینا واقعن چی هستن.
بیاین فرض کنیم که شما دارین روی مترونوم نت سیاه میزنید. و مثل این به نظر میاد که اون نت میل داره یک مقدار زودتر یا دیرتر بخوره. حالا سرعت خودتون رو دو برابر کنید و چنگ بزنید، و اینبار بشمرید ۱ و ۲ و … و همینطور ادامه بدید که برای دولاچنگ به این شکل میشه ۱ ای ان اه، ۲ ای ان اه. ۳ ای ان اه، ۴ ای ان اه. میدونم که تو این سرعت زدن ممکنه زیاد جالب نباشه اما این تمام جاهایی هست که شما میتونید ازش به عنوان Ghostnote استفاده کنید و اون رو در اونجا جای بدید. من بعد ها متوجه شدم که وقتی با پای چپم های هت رو روی نت سیاه یا چنگ نگاه میدارم، و با دست چپم فواصل موجود رو پر میکنم خیلی میتونم رو ریتم بمونم، و خوب مزیت دیگه ای هم که این روش داره اینه که خیلی به پیدا کردن یک گرو بهم کمک میکنه!
کار کردن روی دابل استورک ها و سایر رودیمنت ها هم خیلی میتونه بهتون نه تنها در این زمینه بلکه در کل نوازندگیتون کمک کنه، هر چه بیشتر شما راجع به اصول پایه ای اطلاعات کاملی داشته باشید خواهید دید که چقدر نوازندگی بهتری خواهید داشت.

سازت رو چه جوری کوک می‌کنی؟ از تیونرهای الکترونیکی مثل TuneBot استفاده یا با کمک گوش کوک می‌کنی؟

پاستونز: من سازم رو گوشی کوک می‌کنم. تام ۱۰ اینچ رو خیلی سفت کوک می‌کنم. تام ۱۲ رو جوری کوک می‌کنم که با چوب درام (شـِـل) به طور طبیعی بتونه ارتعاش داشته باشه. تام ۱۳ رو خیلی خیلی شل کوک می‌کنم؛ واقعاً می‌خوام صدای فلورتام بده و فلور‌تامم رو تقریباً کوک نمی‌کنم؛ فقط پیچ‌هاشو با دست می‌پیچونم و سفت می‌کنم. علّتش اینه که می‌خوام خیلی حجیم و قوی صدا بده. اساساً چیزی شبیه به باس درام. فلورتامی که صدای زنگ‌دار داشته باشه افتضاحه. 
پوست کیک خیلی شُله و صدای تخت، یکنواخت و پانچی می‌ده. اسنرم رو هم شل کوک می‌کنم؛ چون وقتی سفت کوک می‌شه، Acle غرغر می‌کنه!
و البته که نواختن Ghostnote ها روی یک اسنر با پوست شُل سخت‌تره. ولی خب در عوض همچین اسنری مخصوصاً بین میکروفون و پوستش یه مقداری فاصله هم باشه، خیلی صدای خوبی برای راک میده. رو حرف من و البته صدابردارمون حساب کنین!

تو از یه اسپلش ۱۰ اینچ مدل O-Zone استفاده می‌کنی که روی یک چاینای ۱۷ اینچ سری aax سوار شده. لطفاً از stack جدیدت برامون بگو که به نظر میاد یکیشون من خیلی کنجکاوم که درموردش بدونم.

پاستونز: stack ِ فعلی من از یک کرش ۱۴ اینچ نازک سری Hand Hammered و یک اسپلش ۱۰ اینچ O-zone تشکیل شده. صدای “فش‌فش” طور و یه جور اتک طور رو داره.
من با یکی از نماینده‌های Sabian واسه رسیدن به همچین چیزی زمان زیادی صرف کردیم. ما ترکیبای زیادی از سنج‌های مختلف رو امتحان کردیم. کرش‌های بزرگ، کرش‌های کوچیک، چاینا‌ها، سنج‌های اِفکت و… .اونا باید خیلی خوب رو هم سوار می‌شدن و در نهایت این ترکیب واسه من عالی جواب داد. می‌تونم شل ببندمش تا بیشتر صدای “فش” بده یا اینکه مهره‌ی روی سنج‌ها رو بپیچونم و سفت‌تر ببندمشون تا attack ِ بیشتری بگیرم.

اونطوری که از صفحه‌ی فیسبوکت معلومه، به فیلم خیلی علاقه داری. اگه ممکنه پنج تا از فیلمایی که خیلی دوست داری رو بگو.

پاستونز: آها، آره من واقعاً عاشق فیلمای خوب هستم. بین دوستام به این مشهورم که سلیقه‌م تو فیلم افتضاحه! ولی خب می‌دونی، این یه چیز کاملاً درونی و شخصیه؛ درست مثل موسیقی. 
Aliens بهترین فیلمیه که به عمرم دیدم. من با اون فیلم بزرگ شدم و یه حالت نوستالژی برام داره.
فیلمای کمپانی Marvel رو واقعاً دوست دارم؛ ولی معمولاً اولین فیلم از یک مجموعه رو ترجیح می‌دم. مثلاً حال می‌کنم که ببینم یه آدم عادی چه‌جوری تبدیل به ابرقهرمان–سوپر هیرو- می‌شه؛ ولی خب واقعاً اهمیت نمی‌دم که اونا بعد از نیم ساعت که قدرت‌های ماورایی رو به دست آوردن دیگه چی کارا می‌کنن. Iron Man 3 واقعاً گند بود. : (
فیلمای فرقه‌ای(Cult?!) مثل Pulp Fiction رو دوست دارم، کلاسیک‌ها مثل Rocky رو دوست دارم و … . تقریباً چیزی نیست که ندیده باشم.

در حاضر به کار کدوم گروه‌ها یا موزیسین‌ها یا سبک‌های موسیقی گوش می‌دی؟ می‌تونی سه تا آهنگ مورد علاقه‌ت رو نام ببری که خودت شخصاً توشون حضور داشتی و ساز زدی؟

اخیراً کار جدید Animal as Leaders رو خیلی گوش می‌دم. آهنگسازی و اجراش پدیده‌س واقعاً. ضمناً کارای خیلی شلوغ و متال رو دیگه گوش نمی‌کنم. همه چیز قبلاً انجام شده و تقریباً همه‌ی گروه‌ها یه جور صدا می‌دن؛ به نظر من البته.
موسیقی الکترونیک رو دوست دارم؛ از جمله John Hopkins، Trentmoller، Helios، … . من می‌تونم درک کنم که اونا چه جوری آهنگ می‌سازن؛ ولی سطح خلاقیت، تئوری موسیقی، دانش و علم استفاده از نرم‌افزارهایی که استفاده می‌کنن تا همچین چیز باشکوهی رو خلق کنن، واقعاً شگفت انگیز و قابل توجهه. من احترام فوق‌العاده زیادی برای این آدما قائلم.
سه تا از بهترین آهنگ‌هایی خودم توشون بودم…هوممم. من عاشق Nocturne هستم. زدنش واقعاً حال می‌ده. Concealing Fate Part2 هم همینطور، ولی واقعاً انرژیمو می‌گیره. 
من تو یه گروه پراگرسیو سه نفره هم هستم، به اسم Heights تو انگلیس. یه آهنگی داریم به اسم Centrifuge که خیلی دوست دارم زنده اجراش کنم.

Video Player

قهرمان‌هات کیا بودن/هستن؟ چه کسی بیشترین تأثیر رو روی درام زدنت داشت؟

پاستونز : 

Morgan Argen – اون یکی از خلاق‌ترین و تأثیرگذارترین درامرهاییه که تا حالا دیدم. کاری رو که با Fredrick Thornendal و گروه Mats Morgan انجام داده حتماً گوش کنین. Groove ِ فوق‌العاده‌ای داره. 
Steve Gadd – این مرد یکی از دلایلیه که من شروع به نواختن درام کردم. من Aja از Steely Dan رو شنیدم وقتی خیلی جوون بودم و بعدها فهمیدم که درام اون قطعه رو Steve زده. Groove ِ دقیق و ثابت و فیل های بی عیب و نقصش، تو همون سن کم منو به سمت درام کشوند. 
و بی شک Tomas Haak. اون احتمالاً یکی از قرص و مجکم‌ترین درامراییه که تا حالا دیدم. حس خیلی روون و تیکه‌های ریزی که حتی توی آهنگ‌های heavy هم داره، واقعاً باشکوهه.

نگاهت به زندگی چیه و چه اهدافی رو دنبال می‌کنی؟ به جهان از چه دیدی نگاه می‌کنی و نظرت در مورد 10 سال آینده‌ی خودت چیه؟

پاستونز : فکر می‌کنم تربیت خیلی خوبی داشته‌ام. والدینم بهم یاد دادن که خودم برای زندگی خودم تصمیم بگیرم و انرژیم رو صرف چیزهایی بکنم که برام مهم هستن و اونا هم واقعاً ازم حمایت کردن. من همیشه اجازه داشتم تو هر گروهی که دلم می‌خواد ساز بزنم، به موسیقی مورد علاقه‌م گوش کنم و –مهم‌تر از همه- دنبال رؤیاهام باشم. من به خاطر این مسأله بسیار سپاسگزار و خوشحال هستم؛ چرا که بدون وجود همچین فضای آزادی، شک ندارم که هرگز نمی‌تونستم اینجایی که الآن هستم، باشم. 
من انتخاب کردم که به دانشگاه نرم چون می‌دونستم تنها چیزی که تو زندگی می‌خوام اینه که ساز بزنم و دنبال موسیقی برم و این چیزی که من دوست دارم دنبالش باشم، نیازی به مدرک و رتبه نداره؛ فقط انگیزه می‌خواد که اون هم از علاقه به چیزی یا تحت تأثیر قرار گرفتن ازش به وجود میاد.
اهدافم در طول زندگی تغییر کردن، ولی به هدف اصلیم از دوران جوونیم رسیده‌ام : ساز زدن تو گروهی که دوست دارم و تور گذاشتن دور دنیا. دست یافتن به موفقیت تو این راه نسبیه؛ بعضی گروه‌ها خیلی بزرگن و پول زیادی هم به جیب می‌زنن و بعضی دیگه اینطور نیستن، ولی اصل داستان این نیست. رؤیام این بوده که این کارو انجام بدم پس وقتی که بتونم از این راه زندگی کنم، و ازش لذت ببرم همین رویه رو در پیش خواهم گرفت.

میتونم تقریبا تصور کنم که ۱۰ سال دیگه در کجای این مسیر قرار دارم. من می‌دونم که دارم چه مسیری رو میرم و الآن بیش از هر زمان دیگه‌ای احساس می‌کنم که رو تصمیماتم کنترل دارم.

به عنوان یک موزیسین موفق، آخرین کلام یا توصیه‌ت به خوانندگان این متن چیه و چرا؟

پاستونز : تو باید از کاری که می‌کنی لذت ببری. این قانونیه که پایه‌ی تمام اجزای زندگی منه. اگه از چیزی لذت نمی‌بری، ولش کن و بیخیالش شو. با این کار، خیلی زود به چیزایی که دنبالشون هستی می‌رسی.
اگه می‌خوای یه موزیسن باشی که دائما در حال تور هست، آدم‌هایی رو اطرافت نگه دار که دوستشون داری و اونا هم دوستت دارن. کار سختی نیست. اون موقع موسیقی‌ای که میسازی خیلی لذت بخش‌تره و گروهت هم مدت بیشتری دووم میاره.
مواظب خودت باش؛ تور دادن کار سختیه. مریض میشی ولی برنامه باید اجرا بشه. غذای خوب بخور و هیچوقت ناامید نشو!

سینا نجفلو
تابستان ۱۳۹۳