کیت تعمیر و روغن
درامرها پس از مدتی به تعمیرات و نگه داری ساز خود اشراف پیدا میکنند، از این جهت کیت مخصوص تعمیرات خود را خواهند داشت. یک قطره روغن تا مدت ها به روانی حرکت پدالِ زیر پایتان کمک میکند. همچنین به همین روش میتوانید مشکل پیچ های تنظیم تنش، که خشک و پرتنش شده اند را، برطرف کنید. البته باید توجه داشته باشید که ممکن است این مشکل بدلیل واشرهای ناهموار بوجود آمده باشد، که معمولا کمتر به آنها توجه میشود.
بررسی دقیقتر
نگاهی هم به نوارها یا ریسمان های فنرهای اسنر بیاندازید و اگر نشانه هایی از فرسودگی میبینید تعویضشان کنید. همچنین به پدال های خود هم نگاهی بیاندازید و مطمئن شوید همه چیز به اندازه کافی سفت و یا آنقدری که باید، شل هستند.
تمیز کاری
یک دستمال نرم همه آن چیزی است که شما احتیاج دارید تا درامتان برق بزند. شیشه پاک کن بخوبی برای سطوح درام کارآمد است. همچنین تمیز کننده های مخصوصی با لاک و الکل، لکه بر، واکس و یا روغن بدنه درام در بازار موجود است. اگر شک دارید که کدام مورد برای درام شما مناسب است، با فروشنده مشورت کنید. بعضی از نوازندگان از تمیز کننده های مبلمان و وسایل منزل برای درام خود استفاده میکنند، که البته ممکن است چربی ناشی از این مواد، در بین ترک های بدنه نفوذ کند.
سنج ها
از پولیش کروم فقط برای قسمت های کروم اندود شده استفاده کنید، نه برای سنج ها. اگر میخواهید خیالتان راحت باشد، فقط از تمیز کننده های اصلی سنج ها استفاده کنید و بدنبال آنهایی باشید که دستور العمل داشته باشند. بعضی از این تمیز کننده ها نسبت به سایرین، درجه سایش و لایه برداری بیشتری دارند که باید به این موضوع توجه کرد. شوینده های خانگی و آب هم می تواند سنج ها را تمیز کند ولی آنها را درخشان نمیکنند. اگر از این راه استفاده میکنید همیشه بعد از شتسشو، سنج ها را بطور کامل خشک کنید.
در راه
وقتی ستِ دارم خود را از خانه بیرون میبرید، مهمترین چیز این است که آن را امن نگه دارید و مطمئن شوید که همه لوازم یدکی را که نیاز دارید با خودتان همرا دارید.
چند نکته:
– کیت خود را در داخل هارد کیس (جعبه هایی با بدنه های ساخته شده از مواد سخت) یا سافت کیس (جعبه هایی ساخته شده از موادی نرم و منعطف) قرار دهید که ترجیحا با پوششی ضد شوک همراه باشند.
– سافت کیس ها معمولا دسته هایی برای آویزان شدن از شانه دارند و حمل آنها راحت است ولی معمولا از ضد آب نیستند.
– کیف های پلاستیکی ضد آب هستند اما سنگین ترند و قیمت بیشتری دارند.
– کیف هایی با جلد های مقاوم و سخت، نهایت مراقبت را از ساز شما میکنند ولی سنگین و گران هستند.
– سنج ها هم نیاز به مراقبت دارند. سنج ها به ویژه از ناحیه لبه، خیلی آسیب پذیر هستند و به همین منظور، بعضی از کیف ها در قسمت لبه های سنج، پوششی مضاعف برای محافظت بیشتر دارند.
– به دلیل برخورد سنج ها با همدیگر و احتمال خراشیده شدن، کیف های سنج، معمولا با جداکننده هایی تولید میشوند.
– میتوانید به فکر بیمه کردن تجهیزاتتان باشید. ساز های موسیقی بطور کلی تحت رده بیمه های گران قیمت قرار میگیرند، به این معنی که بطور اتوماتیک جزو مفاد بیمه خانه شما نیستند. البته ممکن است جزو پوشش های خانه شما بشوند ولی به احتمال غریب به یقین مبلغ خیلی مضاعفی بخاطر آن، از شما دریافت خواهند کرد.
– شماره سریال که روی درامتان نوشته شده است را در جایی یادداشت کنید تا در صورت دزدیده شدن یا مفقودی، بتوانیدآنها را پیدا کنید. این اطلاعات را، هم پلیس و هم شرکت های بیمه گذار از شما طلب خواهند کرد.
– در صورت امکان از تنها گذاشتن تجهیزات خود در ماشین یا هر جای دیگر اجتناب کنید.
– هرزمانی که به اجرایی میروید یا تمرین دارید، بد نیست که مقداری وسایل یدکی با خود بهراه داشته باشید. اولین چیزی که باید یدکش را داشته باشید چوب ها هستند، چون احتمال شکستان آنها زیاد است.
مرور تاریخ
اگر صدای انسان قدیمی ترین ساز موسیقیایی بوده باشد، طبل ها باید در رده دوم باشند. قدمت طبل ها به قبل از تاریخ بر میگردد. حتی سنج ها هم قدمتی بسیار زیاد دارند. گرچه ستِ درامز اختراع نسبتا جدیدتر محسوب می شود. شاید از زمانی که بشر متوجه شد با ضربه زدن میتواند صدا تولید کند تا زمانی که متوجه شد با ضربه زدن بر چیزهای تو خالی (مثل ضربه زدن بر کُنده ی درختان) میتواند صدای خوبی تولید کند، زمان زیادی طول نکشیده باشد. احتمالا درام زمانی اختراع شد که شخصی پوست حیوانی را بر تنه توخالی درختی کشید و بر آن ضربه زد. از آن روز به بعد صد ها درام و سازهای کوبه ای اختراع شدند.
نوازندگان جداگانه
اولین گروه های جز، دو درامر داشتند. یکی از آنها اسنر را مینواخت و دیگری با یک دست طبل، و با دست دیگر سنج را مینواخت. این سنج ها متشکل از یک جفت سنج بود که یک سنج آن بر روی طبل ثابت، و دیگری را با دست بر روی آن میزدند.
پدال ها
در حدود سال 1909 ویلیام اف.لودوویک، برای اولین بار پدال باس درام مدرن را معرفی کرد. پدال این امکان را در اختیار شما میگذاشت تا همزمان اسنر و باس درام را، یک نوازنده، بنوازد. میله دیگری که بیتری بر روی آن نصب بود، توانایی سوار کردن سنجی کوچک را داشت. این وسایل پیشین سرانجام راه را برای اختراع های-هت های کوتاه یا پدال های “چارلستون” که ورژن کوتاه تر از های-هت های امروزی است، را باز کرد. بیست سال بعد میله های بلند تری برای های-هت ها طراحی کردند که سنج ها را تا جایی بالا میاورد که به خوبی میتوان با چوب به آن ها ضربه زد.
تام ها
خیلی زود درامر ها از طبل هایی که آنها را تام های چینی مینامیدند، استفاده کردند. تام های خوش صدا در اواسط 1930 معرفی و شناخته شدند و دامرست از آن روز دست خوش تغیرات بعدی شد.
پوست
یکی از تغیرات بزرگ در تاریخ درام زمانی بوجود آمد که در اواخر سال 1950 پوست پلاستیکی جایگزین پوست سنتی و قدیمی ای شدند که از جنس پوست گوساله بودند. صدای پوست گوساله خیلی عالی بود ولی این پوست های پلاستکی سازگار تر و قابل اعتماد ترند. همچنین پوست های پلاستیکی در مقابل رطوبت حساس نیستند، در صورتی که پوست های قدیمی بخاطر تاثیر پذیری که با محیط دارند، کوک بودن خودشان را از دست میدهند.
سنج
اولین سنج خیلی ضخیم و سنگین بود و در همه تشریفات، اجتماعات و آیین های نظامی از آن استقاده میشد. اولین سنج جدید و مدرن در سال 1623 در ترکیه و توسط شخصی به نام “اویدیز زیلدجان اول” تولید شد. البته اسامی مثل راید، کرش و اسپلش خیلی بعدها بوجود آمدند.
خانواده کوبه ای
طبل و سنج به خانواده وسیعی متعلق هستند. این خانواده شامل هر سازی میشود که با ضربه زدن بتوان از آن صدا تولید کرد که به آنها خانواده سازهای کوبه ای میگویند و از اسمی با ریشه لایتن، به نام “پرکاسیو” گرفته شده است. بیش از صدها ساز مختلف از خانواده کوبه ای وجود دارد. وقتی موزیسن های غیر کلاسیک از نوازندگان سازهای کوبه ای صحبت میکنند، اغلب به نوازندگان سازهای لاتین که ترکیبی از ساز های نظیر کونگا، بونگو، تیمبلز، کاوبل، شیکر، راتل، اسکرپ و چیزهای دیگر را مینوازند، اشاره میکنند. اکثرا کانگو و بانگو با پوست حیوانات تولید میشوند ولی پوست های پلاستیکی بطور فزاینده ای در حال گسترش اند. تیمبالز یک نوع از طبل های امریکای لاتین میباشد که شباهت زیادی با اسنرهای فلزی ای دارند که دارای یک پوست هستند. آنها با چوب نواخته میشوند و معمولا با یک یا دو کاوبل و یک سنج ترکیب میشوند. نوازندگان سازهای کوبه ای لاتین، نه تنها از این سازها در سبک و موسیقی خودشان، بلکه در استایل های دیگری همچون جز، فانک و غیره هم استفاده میکنند.
کوبه ای های کلاسیک
ارکست سمفونی ها، مدل های مختلفی از ساز های کوبه ای را در بر میگیرند که هر کدام را نوازندگان خاصی، بطور جداگانه مینوازد. از عناصر مهم آن میتوان به اسنر دارم که بعنوان ساید درام معرفی شده، یک باس درام که میتواند به بزرگی 40 اینچ باشد و با یک بیتر (گرز) نواخته میشود، یک جفت سنج که به آنها “کلش سیمبال” میگویند، تیمپانی های خیلی عظیم و پایین از نظر تنالیته، با صدایی شبیه به بمباران، و طبل هایی با یک پوست که قابلیت کوک کردن را هم دارند، و آنها را “کتل درام اند تیمپز” نیز میگویند، میتوان نام برد. بعضی از قطعات بعنوان ورژن های دیگری از این سازها نامیده میشوند که از امثال آن میتوان به تریانگل، توبولار بل، گانگز، وود بلاک، چایمس و ساسپندد سیمبال (سنج هایی که بر روی پایه مستقر هستند) اشاره کرد. نوازندگان کلاسیک ساز های کوبه ای همه، یا انواع این ساز ها را تمرین میکنند، هرچند که فقط در یک یا چند تا از آنها متخصص میشوند.
بندهای مارش (آرایش های نظامی)
بندهای مارش، مدل هایی از ساز های کوبه ای را بصورت قابل حمل درآورده اند. آنها اسنر درام (معمولا مدل های خیلی عمیق که بسیار بالا کوک میشوند) باس درام، ساز های ملت دار و تام های تک پوست که جای تام تام های دارمرها را میگیرند را، برای قابل حمل بودن و نواختن در حین حرکت، طراحی کرده اند. همه اینها به وسیله یک بند به بدن نوازنده متصل میشوند. آنها همچنین گاهی دو سنج را با دستان خود حمل میکنند و آنها را بهم میزنند.
درام الکترونیک
درام های الکترونیک هر ساله از نظر صدا و قابلیت های نوازندگی پیشرفت کرده، و امکانات بیشتر و بیشتری را در اختیار ما میگذارند و همچنین ازرانتر میشوند. بیشتر دارم های الکترونیک مدرن پوست های قابلی کوک شدنی دارند، که حس نزدیک تری به درام های اکوستیک تداعی میکنند. آنچه که شما مینوازید از طریق یک اهرم دیجیتال که در داخل قرار دارد، صدا یا سمپل شما را رکورد میکند. یک پردازنده صدا به شما این امکان را میدهد که راه های بسیاری را برای ویرایش و صدا سازیِ صداهایی که دوست دارید، در اختیار داشته باشید. البته انواع گران قیمت این درام، برای تمرین بی صدا عالی هستند و همچنین در استدیو ها بسیار پر مصرف اند.
درام ماشین
بیشتر دارمرها احساس میکنند که دارم ماشین ها نسبت به نوازندگان، برنامه ریزی شده و یکنواخت هستند. اما آنها میتوانند برای تمرین کاربردی باشند، زیرا از مترونوم خیلی جذاب ترند و در استدیو جایگزین مناسبی هستند.
ساز های ملت دار
به سازهای کوبه ای ملودیک که از کلید های چوبی یا فلزی، درست همانند صفحه کلید های پیانو، چیدمان شده اند و آنها را با ملت مینوازند، سازهای ملت دار هم میگویند. اگر شما جَز مینوازید، ویبرافن ساز ملتی است که بیشتر دوست دارید استفاده کنید. ویبرافون کلید های فلزی دارد و با ارتعاش در محوری دوار، باعث ایجاد صدایی لرزان می شود.
ادامه در بخش شانزدهم ……